راشامون وضعیت انسان کنونی را به نمایش میگذارد که

سراسر التهاب و نگرانی است.

روایتی در باب روان انسان که رو به زوال است .

آکیرا کوروساوا در رساندن این حس به بیننده به طرز بسیار

قدرتمندی موفق عمل کرده که انسان را در ورطه ای غوطه ور

میسازد ، به نوعی که این نیرنگ را در روح وجان خود احساس

میکند .

انسانی مستاصل شده از گناه و عملکرد خویش که توانائی

تصمیم برای ادامه را ندارد ،گاهی از خود فرار میکند و گاهی

به خود می آیدکه چه باید کرد ؛

همواره چالشی بین روح و جسم برقرار است که هر کدام شرم

از کنش دیگری دارند ؛

راشامون نماد انسان امروزی است که دائم با خویشتن خویش

در مبارزه است که سرانجامی جز شکست نخواهد داشت ؛

کوروساوا تماشاگر را با این جنگ درونی رها میکند ، اما در پایان

یادآور میشودکه هنوز کورسوی امیدی وجود دارد ...

 

منتقد : یاسر فلاح احمدی